Վերքերով լի ջանֆիդա եմ,
Թափառական տուն չունեմ,
Յարիս փոխան զենքս եմ գրկել,
Մի տեղ հանգիստ քուն չունեմ:
Արնոտ երկրի սուգ ու շիվան,
Ինձ դուրս կանչեց փակ կյանքից,
Տանջված հայրենիքի սերը,
Չվախեցուց վտանգից:
Սասնոյ լեռներ Գողգոթա են,
Շատ բարձր են, խիստ դժվար,
Կյանքի խաչը ես շալակած,
Այնտեղ տարի շատ հոժար:
Ես կոչվեցա Ջանֆեդայի,
Դարձա զինվոր գաղափարի,
Թող իմ թափած արյան շիթեր
Օրինակ դառնան հայ զինվորի:
Ես խաչվեցա ջանֆիդայի,
Սկզբունքը սուրբ մնա,
Թող իմ արյան կաթիլներով,
Հայ զինվորը զորանա:
Մակեդոնական միություն,
Իմ խաչովս կնքվեց,
Եղբայրական սիրո զենքով
Գազան սուլթանն խորտակվեց:
Կախաղանից երբ որ քամին,
Ինձ տարուբերե ճոճալեն,
Հիշեք Պետրոս Սերեմճյանին,
Թուրքեն վրեժ գոռալեն:
Ահա հանգիստ հող կմտնեմ,
Հույսս դուք եք ընկերներ,
Շարունակեք մեր սուրբ գործը,
Դաշնակցության վեհ քաջեր: