Πότε θα αφήσεις πια τις ηλιθιότητες
Από τότε που αρχίσαμε, πάντα τα ίδια
Η σχέση μας ήταν μια ουτοπία
Η ουτοπία είσαι εσύ
Από έξω φαίνεσαι μια πριγκίπισσα
Στο κάστρο σου μπήκα χωρίς να θυμάμαι
ότι έπρεπε να είχα σκεφτεί
με το μυαλό, αλλά το μυαλό μου
μού έφυγε
Είναι ότι πια δεν μπορώ να σε ελέγξω
Δεν μπορώ πια να σε υποστηρίξω
Είσαι όπως το δηλητήριο
Σε αγγίζω και καίγομαι
Δεν θέλω πια να κρύβομαι
Δεν θέλω να σου αμύνομαι
Είσαι όπως το δηλητήριο
Σε αγγίζω και καίγομαι
Άσε με να σε ρωτήσω μερικά πράγματα
Είναι μόνο μαζί μου η πάντα είναι έτσι;
Είμαι κουρασμένος με τις ηλιθιότητες σου
Τις ηλιθιότητες σου, όχι για εμένα
Μια μέρα γυρνώντας στο σπίτι χωρίς περισσότερα
Δεν ήξερα τι θα με έβρισκε
Δεν θα μπορέσω ποτέ να σβήσω
το να σε βλέπω στο κρεβάτι μου να πηδάς επάνω
από έναν άγνωστο
Γιατί δεν με ειδοποίησες και δεν κλείδωσες
με την κλειδαριά; Ετσι δε θα έπρεπε να έχω εφιάλτες και να ξεχάσω ότι σε γνώρισα.