Άκου με να υπόσχομαι φως εκτυφλωτικό,
φυτεύοντας το μαύρο τριαντάφυλλο...
Αγαπημένε/η μου, υπόσχομαι (πως) ο θάνατος έρχεται για όλους,
σε μια στιγμή... μόνο σιωπή
Ας παίξουμε με τη φωτιά που κυλάει στις φλέβες μας,
(έχε) εμπιστοσύνη στη δύναμη ενός θαύματος...
Τώρα ο χειμώνας έχει έρθει και εγώ στέκομαι στο χιόνι,
δε νιώθω το κρύο
και είναι ό,τι ποτέ θα χρειαστώ... για να πιστέψω
Μια μέρα ξέρω πως θα ξανασυναντηθούμε,
στη σκιά μιας ζωής υπέροχης...
Κοιτώντας τον κόσμο μέσα από τα μάτια ενός παιδιού στον Παράδεισο,
θα σε γνωρίζω άραγε τότε;
(Θα σε γνωρίζω τότε;)
Τώρα ρίξε το οχυρό σου και κατάπιε την περηφάνια σου,
μη λυγίσεις πάνω στην άγνοια σου...
Η ύπαρξη θα αιχμαλωτίσει μια σπίθα ζωής,
ένα ίχνος μονάχα,
μα είναι ό,τι ποτέ θα χρειαστώ... για να αναγεννηθώ
Μια μέρα ξέρω πως θα ξανασυναντηθούμε,
στη σκιά μιας ζωής υπέροχης...
Κοιτώντας τον κόσμο μέσα από τα μάτια ενός παιδιού στον Παράδεισο
Θα σε βρω άραγε εκεί... στο σκοτάδι
της σκιάς που πέφτει πάνω σε όλα...
Καλέ/ή μου φίλε/η, θα σε γνωρίζω τότε;
Θα σε γνωρίζω καθόλου τότε;
Μια μέρα θα συναντηθούμε
(Μια μέρα θα συναντηθούμε στη σκιά μιας ζωής)
στη σκιά μιας ζωής υπέροχης...
(Κοιτώντας τον κόσμο)
Κοιτώντας τον κόσμο μέσα από τα μάτια ενός παιδιού,
θα σε γνωρίζω άραγε τότε;
Μια μέρα ξέρω πως θα ξανασυναντηθούμε
στη σκιά μιας ζωής υπέροχης...
Κοιτώντας τον κόσμο μέσα από τα μάτια ενός παιδιού στον Παράδεισο,
θα σε γνωρίζω άραγε τότε;