Όταν το βράδυ γυρίζω σπίτι
δεν έχω όρεξη ούτε να μιλήσω.
Μη με κοιτάζεις με τέτοια τρυφερότητα
σαν να ήμουν παιδάκι που επιστρέφει απογοητευμένο.
Ναι, το ξέρω πως σίγουρα δεν ήταν αυτή
η ζωή που ονειρεύτηκα κάποτε για μας.
Θα δεις, θα δεις
θα δεις ότι θ΄αλλάξει,
ίσω ς όχι αύριο,
αλλά μια μέρα οπωσδήποτε θ’ αλλάξει.
Θα δεις, θα δεις,
δεν είμαι ξοφλημένος, ξέρεις.
Δεν μπορώ να σου πω πώς και πότε,
αλλά θα δεις ότι θ’ αλλάξει.
Θα προτιμούσα να σε δω να κλαις,
να με κατηγορείς ότι σ’ έχω απογοητεύσει
και να μη σε βλέπω πάντα τόσο γλυκιά,
να δέχεσαι από μένα ότι να ’ναι .
Με κάνει ν’ απελπίζομαι η σκέψη για σένα
και για μένα που δεν μπορώ να σου δώσω περισσότερα.
Θα δεις, θα δεις
θα δεις ότι θ΄αλλάξει,
ίσω ς όχι αύριο,
αλλά μια μέρα οπωσδήποτε θ’ αλλάξει.
Θα δεις, θα δεις,
δεν είμαι ξοφλημένος, ξέρεις.
Δεν μπορώ να σου πω πώς και πότε,
αλλά μια μέρα οπωσδήποτε θ’ αλλάξει.