Vecchio frac [Polish translation]

W nocy, gdy wszyscy śpią,

samotny mężczyzna idzie ulicą.

Mężczyzna we fraku.

~ ~ ~

Nadeszła już północ,

cichną hałasy

i gaśnie nawet neon

tej ostatniej kawiarni.

Ulice są puste,

puste i ciche,

odjeżdża, skrzypiąc,

ostatnia dorożka.

Rzeka płynie wolno,

szemrząc pod mostami,

księżyc oświetla niebo.

Całe miasto śpi,

przechodzi tylko mężczyzna we fraku.

Na głowie ma cylinder,

w spinkach rękawów dwa diamenty,

ma kryształową laskę,

gardenię w butonierce,

a przy bielutkiej kamizelce muszkę,

muszkę z błękitnego jedwabiu.

Powoli się zbliża

uroczystym krokiem.

Ma wyraz twarzy rozmarzony,

melancholijny i nieobecny

i nie wiadomo, skąd przyszedł

ani dokąd idzie.

Kto to może być,

ten mężczyzna we fraku?

„Bonne nuit1, bonne nuit,

bonne nuit, dobranoc”,

mówi do wszystkiego:

do zapalonych latarń,

do wałęsającego się po ulicy

zakochanego kota.

~ ~ ~

Nadszedł już świt,

gasną latarnie,

powoli budzi się

całe miasto.

Księżyc się zachwycił,

zdziwił i zbladł,

i powoli tracąc blask,

zaraz zniknie z nieba.

Jakieś okno ziewa

nad milczącą rzeką,

a w białej poświacie

odpływają, unosząc się na wodzie,

cylinder, kwiat i frak.

Łagodnie unosząc się na wodzie,

pozwalając jej się utulić,

spływa wolno

pod mostami w stronę morza;

odpływa w stronę morza.

Kto to może być, kto to może być,

ten mężczyzna we fraku?

„Adieu2, adieu, adieu,

adieu, żegnam ten świat,

wspomnienia przeszłych chwil,

sen nigdy nie wyśniony,

chwilę miłości,

która nie powróci nigdy więcej”.

La la la la...

1. fr. "dobranoc"2. fr. "żegnam/żegnaj(cie)"