Κρύβεις πάλι πίσω απ' τα γυαλιά το θυμό
Ανταλλάζεις το αντίο, δήθεν ήρεμη
Φυσικά δεν χρειάζоνται αυτές οι σκηνές
Είναι πιο απλό, πιο εύκολο, φύγε κανένα πρόβλημα
Αλλά κάπου μέσα όλα φωνάζουν
Και χτυπάνε τόσο δυνατά
Και είναι απίθανο κάποτε να συγχωρέσεις
Από τα θρύψαλα της μελαγχολίας σκίζονται τα όνειρα
Από τα θρύψαλα της μελαγχολίας λιώνει το χιόνι
Διαβάζεις τα χαρτιά και πιστεύεις στην προφητεία
Το χειρότερο πράγμα για εσένα είναι η μοναξιά
Στο ημερολόγιό σου δεν φτάνουν οι τελευταίες σελίδες
Βυθισμένη στον καπνό της σιωπής, στέκεται στην άκρη της απελπισίας
Ένα ακόμα βήμα, και τίποτα δεν θα 'ναι το ίδιο
Και τα παράθυρα βουίζουν, από πεινασμένα βλέμματα
Και οι σκέψεις πετούν, ποτισμένες με δηλητήριο
Από τα θρύψαλα της μελαγχολίας σκίζονται τα όνειρα
Από τα θρύψαλα της μελαγχολίας λιώνει το χιόνι
Κρύβεις πάλι πίσω απ' τα γυαλιά το θυμό
Ανταλλάζεις το αντίο, δήθεν ήρεμη
Φυσικά δεν χρειάζоνται αυτές οι σκηνές
Είναι πιο απλό, πιο εύκολο, φύγε κανένα πρόβλημα
Κρύβεις πάλι πίσω απ' τα γυαλιά το θυμό
Ανταλλάζεις το αντίο, δήθεν ήρεμη
Φυσικά δεν χρειάζоνται αυτές οι σκηνές
Είναι πιο απλό, πιο εύκολο, φύγε
Από τα θρύψαλα της μελαγχολίας σκίζονται τα όνειρα
Από τα θρύψαλα της μελαγχολίας λιώνει το χιόνι
Από τα θρύψαλα της μελαγχολίας σκίζονται τα όνειρα
Από τα θρύψαλα της μελαγχολίας λιώνει το χιόνι