دنیای به این بزرگی
واسه من
وقتی نیستی مثله زندون میمونه
وقتی نیستی گل ها ماتم میگیرن
بهارم مثله زمستون میمونه
وقتی نیستی من هوای موندنم نیست
دیگه این جا بی تو جای موندنم نیست
وقتی رفتی ایینه چین مرده و شکست
باغبون در های گلخونه رو بست
عروس سفید پوشت تا دم مرگ
لباس سیاه به تن کردو نشست
وقتی نیستی من هوای موندنم نیست
بی تو اینجا دیگه جای موندنم نیست
تو میخواستی دیوارا رو برداری
جای هر دیوار یه باغپه بزاری
تو میخواستی پردرو پس بزنی
پشت هر پنجره خورشید بکاری
وقتی نیستی من هوای موندنم نیست
آههه دیگه اینجا بی تو جای موندنم نیست
وقتی نیستی کی به ما نشون بده
عکس خورشید تو آب چه رنگیه
کی میخواد به ما بگه بدون عشق
اینجا پر از ادمای سنگیه
وقتی نیستی من هوای موندنم نیست
دیگه اینجا بی تو جای موندنم نیست