Дрыготкая фігура ў цені
Абадраная і нязможная, але пекная і велічная,
Спалоханая і згорбленая, але зусім не бяздольная:
Яна умела хаваецца.
Пагарджаная большасцю,
Але любая абранымі.
Вандруе з ахвотай доўга і далёка,
Яна ідзе на самоце, басанож па брудзе,
Непракладзенымі шляхамі, зарослымі сцяжынамі,
Па звярыных слядах ды небяспечным логвам.
Угору, да мяжы нябёсаў,
Нясучы вар’яцтва ў вёдрах і балеях,
Нябёсы расколваюцца, калі яна падымаецца:
Атара спыняе псальмаванне.
Светлыя пасмы, хітрыя усмешкі,
Сіні позірк хаваецца за шалем,
Малочна-белая скура, зубы, белыя як мел.
Смех напалохае шмат каго.