Yıldızlar aşağı eğilir seni öpmek için
Ve ben uyanık yatıp seni özlerim
Atmosferden ağır parçalar üstüme yağıyor
Çünkü sessiz sakin uyukluyorum
Ama kollarının beni sarmasını özlüyorum
Sana kartpostal gönderirim, sevgilim
Çünkü burada olmanı isterdim
Geceyi açık maviye dönünceye dek izleyeceğim
Ama sensiz aynı olmuyor
Çünkü iki kişinin sessizce fısıldaşmasını gerektiriyor
Sessizlik o kadar da kötü değil
Ta ki ellerime bakıp hüzünleninceye dek
Çünkü parmaklarım arasındaki boşluklar
Seninkilere mükemmel olarak uyuyorlar
Yeni biçimlerde dinlenecek yer bulacağım
Buna rağmen 2 gündür uyuyamıyorum
Çünkü soğuk hasret
Beni kemiklerime dek donduruyor
Ama vanilya alaca karanlığında sırılsıklam olmuş halde
Tüm gece ön taraçada oturacağım
Derin düşüncelere batmış bir halde çünkü
Seni düşündüğümde kendimi çok yalnız hissetmiyorum
Çok yalnız hissetmiyorum
Çok yalnız hissetmiyorum
Gözümü kırptığım kadar seni düşünüyorum
Bu gece seni düşüneceğim
Bu gece seni düşüneceğim
Menekşe gözler daha da açıldığında
Ve ağır kanatlar hafiflediğinde
Göğü tadacağım ve yeniden hayat dolu hissedeceğim
Ve bildiğim dünyayı unutacağım
Ama yemin ederim ki seni unutmayacağım
Oh, eğer sesim
Geçmişe dek ulaşsaydı
Kulağında şöyle fısıldardım:
" Ah sevgilim, keşke burada olsaydın "