Vana plná fialek [Esperanto translation]

Kiam la fenestroj de la unua tramo

sendis la konatajn flirtrigardojn

al la kurtenoj de mia ĉambro

kaj la aŭroro venis premi la pordotenilojn,

sur la klavoj de la harmoniko

iris tonoj semi malpacon.

Sub la tegmento iu ludis.

Iu ridis pri tio,

dum alia ekkoleris.

Ĉiaokaze ĉiutage

li prezentis sin per la refreno:

„Mi hodiaŭ havas bankuvon, plenan je violoj,

mi havas bankuvon, plenan je violoj,

mi havas bankuvon, plenan je violaj violoj“.

Tiel okazis ĉiumatene

kaj iu diradis: „Ne gravas;

tiu ulo amuziĝu iomete“.

Alia tamen diradis al sia edzino:

„Tre stranga procedo al la higieno!

Li difektas sian sanon“.

Dume la priparolata supre

daŭris ludi trankvile

al ĉiuj luantoj.

Kiel bonŝancan deziron

li donadis al ni sian mesaĝon:

„Mi hodiaŭ havas bankuvon, plenan je violoj,

mi havas bankuvon, plenan je violoj,

mi havas bankuvon, plenan je violaj violoj“.

Iompostiome al ĉiuj ekplaĉis

vekiĝi per la kanto – precipe kiam pluvis –

per la tirharmoniko.

Ili komencis nomi ĝin akordiono,

mi nomis Alain Delon

tiun, kiu loĝis en la nuboj. (×2)

Oni ekscios jam malfacile

kiu tiam loĝis inter la tegmentaj traboj

de la malnova domo en Karlín.1

Iam je mateniĝo li simple forlasis

la apartamenton, kiu neniam havis bankuvon

kaj odoris plej multe je vino.

„Dum li tiam ludis al ni,

li efektive trompis nin“,

diris al si ĉiuj.

Mi tamen dum malbela vetero

eĉ hodiaŭ kantas al mi mem:

„Mi hodiaŭ havas bankuvon, plenan je violoj,

mi havas bankuvon, plenan je violoj,

mi havas bankuvon, plenan je violaj violoj“.

1. Kvartalo en Prago.