Որդիս գնաց հետ չեմ պահի հանուն կյանքի հավատքի,
Քեզ հետ վերցրու որպես վահան՝ օրհնությունը մայրերի,
Գնա ջարդիր չար թշնամուն, ոչ էլ սուրբ է, թուրդ սուր,
Կօգնի ողջ ազգին աղոթքը, թիկունքիդ կանգնած ամուր։
Վախը՝ հայից վախենում է, նահանջում է մեր հողից,
Վախը հայ չէ, վախը թուրք է, որ փախչում էր մեր զորքից,
Զարկիր որդիս մեկը քիչ է, երկու զարկիր թող փախչի,
Թող մեր զարկից թուրքի ձայնը ,զարհուրանքից հառաչի։
Ուսով ուսին տված ելան, մեզ պահապան վեց սարեր,
Մեկը ընկավ տասը ելան, հայոց ազգի հերոսներ,
Դժվար պայքար հանուն սիրո, հանուն կյանքի հայ ազգի,
Ով որ մեզ մոտ հրով եկավ, դեմ է գալու հայ բազկին։
Վախը՝ հայից վախենում է, նահանջում է մեր հողից,
Վախը հայ չէ, վախը թուրք է, որ փախչում էր մեր զորքից,
Զարկիր որդիս մեկը քիչ է, երկու զարկիր թող փախչի,
Թող մեր զարկից թուրքի ձայնը ,զարհուրանքից հառաչի։
Վախը՝ հայից վախենում է, նահանջում է մեր հողից,
Վախը հայ չէ, վախը թուրք է, որ փախչում էր մեր զորքից,
Զարկիր որդիս մեկը քիչ է, երկու զարկիր թող փախչի,
Թող մեր զարկից թուրքի ձայնը ,զարհուրանքից հառաչի։
Վախը՝ հայից վախենում է, նահանջում է մեր հողից,
Վախը հայ չէ, վախը թուրք է, որ փախչում էր մեր զորքից,
Զարկիր որդիս մեկը քիչ է, երկու զարկիր թող փախչի,
Թող մեր զարկից թուրքի ձայնը ,զարհուրանքից հառաչի։
Թող մեր զարկից թուրքի ձայնը ,զարհուրանքից հառաչի։