Одлетај, мисло, на златестите крилја
оди, долетај на падините и ридовите
каде слаткиот возндух на нашата
почва мириса свежа и мила!
Поздрави ги бреговите на Јордан
и паднатите Сиенски кули.
О земјо моја, толку прекрасна, изгубена!
О сеќавање толку мило, а несреќно!
Харфо златна на пророчки мудрец
зошто молкум на врбите висиш?
Разгори ги спомените во срцата наши,
и кажи ни за времињата дамнешни!
Сеќавајќи се на вербата на Ерусалим
свири ни тажна тажаленка,
или пак од бога инсприрана стани
да не зацврстиш да ги издржиме страдањата наши!