Πήγαινε σκέψη, πάνω σε χρυσά φτερά
πήγαινε ατάσου πάνω στις πλαγιές, στους λόφους
όπου ευωδιάζουν ζεστές και απαλές
οι γλυκές αύρες της γης των πατέρων μας.
Χαιρέτησε τις όχθες του Ιορδάνη ποταμού,
τους γκρεμισμένους πύργους των λόφων της Σιών,
Ω Πατρίδα μου, όμορφη και χαμένη!
Ω ανάμνηση αγαπημένη και μοιραία !
Άρπα χρυσή των σοφών προφητών,
γιατί ταλαντεύεσαι σιωπηρή κρεμασμένη από την ιτιά;
Συγκεντρώνεις τις μνήμες στα βάθη της καρδιάς,
μίλησε μας για τα χρόνια τα παλιά!
Ή παίξε ήχους από γοερό θρήνο,
όμοια με της Ιερουσαλήμ τα πεπρωμένα,
Ή εμπνεύσου από τον Κύριο μια αρμονία,
για να εμφυσήσεις δύναμη στους πάσχοντες.