Μη γνωρίζοντας την θλίψη
η θάλασσα πιτσιλά τη γη της μανόλιας
τα καθισμένα στο φράκτη αγόρια
με κάνουν να νιώθω θλίψη
Τα ζευγάρια χορεύουν
το μοτίβο είναι οικείο ,ακόμη και παλιό
Και η γλυκιά φωνή του μπάσου
διαταράσσει την μνήμη μου αλλά δεν με πειράζει
Κάποτε και εμείς τρέχαμε σαν παιδιά
τα μάτια μας άστραφταν σαν πέτρες
και στα μάγουλα το αίμα έπαιζε
Τα ζευγάρια χορεύουν μοδάτα με βάση τις χορδές
και μπορούν να μιλούν ελεύθερα
για την ζωή και την αγάπη
η θάλασσα πιτσιλά τη γη της μανόλιας
τα καθισμένα στο φράκτη αγόρια
και την απόλαυση σε κάθε ματιά
ακούσια την αντιλαμβάνομαι
Τα αγόρια βαρέθηκαν να τσακώνονται
και το βράδυ ονειρεύονται κορίτσια
αλλά ο χορός σήμερα δεν ήταν για αυτούς
αλλά αυτό το τραγούδι είναι για αυτούς ,τους το παρουσιάζω τώρα