Ραγισμένες σκιες κείτονται στο πάτωμα
θα ρωτήσω (με φωνή) ίσα που ακούγεται: Γιατί?
δεν θα υπάρξει απάντηση,ούε απο μένα ούτε απο σένα
εδώ ο καθένας είναι ελεύθερος,ξεγελάμε τη μοίρα
Στο άδειο δωμάτιο το ξημέρωμα,είμαι στα χέρια σου
αργά χορεύουμε στο άκρο του σύμπαντος
στο άδειο δωμάτιο τα αστέρια στον ουρανό έχουν παγώσει και για τους δύο μας,ούτε το φιλί δεν μπορεί να τα ζεστάνει
Μια τυχαία συνάντηση και είμαι πολύ χαρούμενος
αλλά ξέρεις πως δεν θα υπάρξει δρόμος γυρισμούς
η απλή διαδρομή των συνήθων ερωτήσεων
οι στιγμές του παρελθόντος θα παγώσουν στην καρδιά σου.