Upp skulum órum sverðum,
Ulfs tannlituðr, glitra;
Eigum dáð at drýgja
Í dalmiskunn fiska.
Leiti upp til Lundar,
Lýða hverr sem bráðast;
Gerum þar fyr setr sólar
Seið ófagran vigra.
Farit hefk blóðgum brandi,
mér benþiðurr fylgði,
ok gjallanda geiri,
gangr vas harðr af víkingum.
Gerðum reiðir róstur,
Rann eldr of sjǫt manna;
Létum blóðga búka
Í borghliði sœfask.