Nokkurum vetrum síðar,
Víðförla hann austr þangat
ór landi at leita sér.
Þeir Víðförla færi tvær vikur,
at þeir sáu ekki, nema þeir tendruðu kerti.
Var sem þeir reri í helli þann hálfan mánuð,
at saman luktust björgin yfir ánni.
Þæir foru drængila fiarri,
ok austarla ærni gafu.
Þæir Foru drængila fiarri,
ok austarla ærni gafu.
Þæir Foru drængila fiarri,
ok austarla ærni gafu.
Þæir Foru drængila fiarri,
ok austarla ærni gafu.
Síðan fór Víðförla á brott ok allt þar til,
þeim sýndist sem hálft tungl stæði á jörðu.
Þar leggja þeir at landi ok ganga þar á land
koma í skóg er stóð við drekabælit.
Þæir foru drængila fiarri,
ok austarla ærni gafu.
Þæir Foru drængila fiarri,
ok austarla ærni gafu.
Þæir Foru drængila fiarri,
ok austarla ærni gafu.
Þæir Foru drængila fiarri,
ok austarla ærni gafu.
Þar lyktum vér þessa sögu.
Þar lyktum vér þessa sögu.
Þar lyktum vér þessa sögu.
Þar lyktum vér þessa sögu.
Skýtr Víðförla örinni í munn orminum,
ok rann svá til hjartans,
at á einni svipstundu fell hann dauðr niðr.
Víðförla vann, vann drekann.
Þæir foru drængila fiarri,
ok austarla ærni gafu,
Þæir foru drængila fiarri,
dou sunnarla a Særklandi.
Þæir foru drængila fiarri,
ok austarla ærni gafu,
Þæir foru drængila fiarri,
dou sunnarla a Særklandi.
Þæir foru drængila fiarri,
ok austarla ærni gafu,
Þæir foru drængila fiarri,
dou sunnarla a Særklandi.
Þæir foru drængila fiarri,
ok austarla ærni gafu,
Þæir foru drængila fiarri,
dou sunnarla a Særklandi.
Þar lyktum vér þessa sögu.
Þar lyktum vér þessa sögu.