Жыццё -- краса, соладка...
Ёсць, хто скажа, -- можа быць і так.
Квяцiстае..., цудоўнае,...
Гульня гульнёй, -- ты з здавальненнем бы -- гуляй
(Ледзь-ледзь гульня, прыемна бы толькі ты гуляў).
Ах, ўсё як сказаць, не ўсё можна.
Разбіты сэрца -- не сустрэты/заўважаны, вось i так, задарма.
'Салода любвi – ядам поўна...
Мо, быць i так, маладым, ўсё ведаць -- рана ‘шчэ...
І позна цяпер шкадаваць...
Ці быў «майстрам» -- ў пачуццях?
Ці пачатковцы ўсе -- ў пытаннях, так?
Калі побач ёсць любоў з табой, --
Ты няўразлівы, ня бойся, «стой»!
Жыццё як мiг... і дзіўнае.
Самотнае быць, мо, так здараецца
(Сюрпрызаў поўна, асабліў(-шы) кожны з нiх).
Год прыйшоў (младой), і хуткі, лютым быць.
А дваццаць, трыццаць... – то' сумныя гады.
Ах, ці як казаць -- без сумненняў?
Разбіты сэрца, што які неўзаймны -- так iм стыць...
Атрутай спазнаць – страсцi/любвi слодыч...
Быць, можа так, ведаць рана -- яшчэ ўсё маладым...
І позна цяпер шкадаваць...
Ці быў «майстрам», ў пачуццях?
Ці пачатковец быў ў пытаннях толькi?
Калі ёсць паблiз любоў з табой, --
Ты няўразлівы, ня бойся, «што ж»!
У самай справе, -- роўны ўсе.
Усе -- пачаткоўцы, -- і вопыт свой у ўсех.
Калi не любві паблiз/радком з табой,
Песні ёсць, табе спяем, -- слухай, мой брат, сястра.
______________________________________________
Жыццё выдатная і салодкая...
Ёсць тыя, хто кажуць, што магчыма так і ёсць.
Жыццё дзіўная, часам маляўнічая (каляровая)...
Маленькія-маленькія гульні, толькі гуляй у задавальненне.
«» О, пра ўсё («ў некаторых рэчах») не можа быць сказана.
Сэрца разбіваюцца без прызнання.
О, некаторыя задавальнення атрутныя (як атрута)...
Можа быць, калі ты малады, занадта рана ўсё ведаць...
Ужо занадта позна, каб шкадаваць з гэтай нагоды...
Ці быў ты «майстрам»?
Ці ўсе пачаткоўцы «у гэтых адносінах»?
Калі побач з табой твой каханы, --
"Непрыступны" («свінцом выпрабаваны», "стрэляны малы") ты, ня бойся! «»
Жыццё кароткае і дзіўная.
Выпадковасцяў поўная, кожная са дзіўную асаблівасць, якая асаблівая.
18-ы (Васемнаццаты год), Хуткі і люты (злосны, гнеўны).
Дваццатыя і да трыццатых… гады -- яны сумныя ў тузе.
Паўтор «» ... «»
Не, на самай справе, майстра.
Кожны (Усе) -- пачатковец у гэтым стаўленні.
Калі побач з табой твайго каханага няма...,
Ёсць песні, мой братка (сястра), мы будзем спяваць табе.