Πριν το καταλάβω σταγόνες βροχής μαζεύονται στους αστραγάλους μου
τα δάκρυα που κρατούσα ,μαζευονται στα βλεφαρά μου
κλαίω...
Στο άδειο δωμάτιο ο ήχος του ρολογιού
ο ήχος που κάνει η βροχή καθώς φιλά τη σκεπή
στην τσέπη του παλτού που είχα καιρό να φορέσω,ένα δαχτυλίδι
αναμεσά στα δάχτυλα εισχωρεί μια ανάμνηση
Μετά απο πολύ καιρό βγαίνω και κοιτώ την νύχτα της Σεούλ
τα μαζεμένα δάκρυα είναι ένας μικρός καθρέφτης
μέσα τους τρικλίζω και πονώ
χωρίς εσένα είμαι μια καρέκλα με κοντά πόδια απο τη μια μεριά
Η ομπρέλα που ήταν πολύ μικρή για να τη χρησιμοποιήσουμε και οι δυό μας
η ομπρέλα που ήταν σαν ένα νησί σε αυτόν τον ψυχρό κόσμο
τώρα είναι πολύ μεγάλη και είναι περίεργο
δίπλα σου πάντα βρεχόταν ο αριστερός ώμος
Απο το βάρος των αναμνήσεων το κεφάλι μου χαμηλώνει
τα πεταμένα, άλυτα κορδόνια των παπουτσιών μου
δίπλα μου δεν υπάρχει βροχή και αέρας
για λίγο κάποιος που θα μου κρατήσει την ομπρέλα (δεν υπάρχει)
και κλαίω
Πριν το καταλάβω σταγόνες βροχής μαζεύονται στους αστραγάλους μου
τα δάκρυα που κρατούσα ,μαζευονται στα βλεφαρά μου
κλαίω...
Είσαι η ομπρέλα πάνω απο το κεφάλι μου
τις νύχτες που στον ώμο μου πέφτει η κρύα βροχή
το να είσαι δίπλα μου έγινε συνήθεια
εγώ χωρίς εσένα δεν μπορώ μονη μου στη βροχή
Μόνος μου στη βροχή,βροχή,βροχή
τίποτε άλλο πέρα απο πόνο,πόνο
Κορίτσι, θέλω απλά να ξέρεις
Μόνος μου στη βροχή,βροχή,βροχή
τίποτε άλλο πέρα απο πόνο,πόνο
και δεν μπορώ να σε αφήσω να φύγεις
Το έδαφος μαζεψε τα δάκρυα του ουρανού
βλέπω το φεγγάρι στα σύννεφα που έκρυψαν τα αστέρια
στο δρομάκι,μονος μου,μόνο η ηχώ απο τον ήχο των παπουτσιών γυρνά είναι μια αποκαρδιωτική νύχτα
Μια σκιά που μου μοιάζει
εμείς που δεν μπορούμε να δούμε ο ένας τον άλλον
τώρα είμαστε οι δυό μας? ζωγραφίζω την απάντηση
στο μυαλό μου η εικόνα και η απάντηση κυλούν
Η ομπρέλα που μεγάλωσε στα μάτια μου
η ομπρέλα που θα κλείσω στον κόσμο που με έκανε να κλάψω
η ομπρέλα που άνοιξε διάπλατα στην αιώνια υπόσχεση
τώρα κάτω απο τη σχισμένη ομπρέλα,δυο καρδιές
Αν γυρίσω τώρα δεν θα τις βρω
τα δυο χέρια τοποθετημένα βαθιά στις τσέπες
αν και περπατώ εδω και εκεί ελεύθερα
τα δυο μου μάγουλα βρέχονται εύκολα απο τις ψιχάλες
Πριν το καταλάβω σταγόνες βροχής μαζεύονται στους αστραγάλους μου
τα δάκρυα που κρατούσα ,μαζευονται στα βλεφαρά μου
κλαίω...
Είσαι η ομπρέλα πάνω απο το κεφάλι μου
τις νύχτες που στον ώμο μου πέφτει η κρύα βροχή
το να είσαι δίπλα μου έγινε συνήθεια
εγώ χωρίς εσένα δεν μπορώ μονη μου στη βροχή
Άνοιξα την πόρτα της καρδιάς μου
εσύ είσαι η ομπρέλα πάνω απο το κεφάλι μου
η σκιά σου είναι η σκίαση
εσύ είσαι η ομπρέλα πάνω απο το κεφάλι μου
Άνοιξα την πόρτα της καρδιάς μου
εσύ είσαι η ομπρέλα πάνω απο το κεφάλι μου
η σκιά σου είναι η σκίαση
εσύ είσαι η ομπρέλα πάνω απο το κεφάλι μου
δίπλα μου δεν υπάρχεις πια
κρατώντας μια ομπρέλα περιμένεις εξω απο το παραθυρό μου
κλαίω
Είσαι η ομπρέλα πάνω απο το κεφάλι μου
τις νύχτες που στον ώμο μου πέφτει η κρύα βροχή
το να είσαι δίπλα μου έγινε συνήθεια
εγώ χωρίς εσένα δεν μπορώ
Σε χρειάζομαι πίσω στη ζωή μου
Είσαι η ομπρέλα πάνω απο το κεφάλι μου
τις νύχτες που στον ώμο μου πέφτει η κρύα βροχή
δεν είσαι δίπλα μου και ο κόσμος είναι μισός
εγώ χωρίς εσένα δεν μπορώ
για πάντα στη βροχή
(Μια πεταμένη ομπρέλα)
(Μια πεταμένη ομπρέλα)
(Σε χρειάζομαι πίσω)
(Μια πεταμένη ομπρέλα)
(χωρίς εσένα)