تو تنها راه من بودی و من ردتو گم کردم
بدون هیچ رد و اثری ازت افتادم به راه
یه دونه چپ رفتم و یه راست
بن بست خوردم همش
تا نام تو میومد گوشمو تیز میکردم
نتونستم خفه کنم ندای درونمو
همش فکرم پیش تو بود... به ظاهرم حقه زدم
از این جا به اونجا هی گمتر میشدم
ندید و رفت... پشتش هم حتی برنگشت ببینه
شنیدم واسه دستاش یار داره
خیلی وقته جاشو دستای دیگه گرفته
و منم از سوزش زخم های دلم به خود پیچیدم
یه دختر یه پسر داره ... زندگیشو ساخته
بدتر از همه اینه که منو دیگه یادش نمیاد و خیلی وقته فراموش کرده