Лёгка не будзе мне, і вядома ж, засмучус’, --
След застанецца – напэўна яму.
Можа быць, я як дзіцё, пакрыўджус’ на цябе --
Праз шмат ўсiх гадоў, -- саромеюс’...
Дакранус’ -- адной, другой -- рэчаў тых, што ты любіў;
Нават, можа, і -- заплачу я...
Праўда, -- што мне балiць, на мяне ты не глядзі;
Што бы ні было, да не забыць -- ніколькі цябе...
Што любіла я -- забудзь! Ўсе адносіны -- падман!
І забудзь мяне, як забыў -- сваю хлусню!
І та’ любоў, -- не выпала, -- яна надзеяю была,
Надзеі ўжо так старыя, і час ўвесь сышоў...
Што разышліс’ мы, ты забудзь, бо адзінота -- ўжо падман.
Забудзь мяне, як ты забыў -- сваю хлусню.
.......................................................................
Лёгка не будзе мне, і вядома ж, засмучуся, --
След застанецца – напэўна яму.
Можа быць, я як дзіцё, пакрыўджуся на цябе --
Праз шмат усiх гадоў, -- саромеюся...
Дакрануся адной, другой -- рэчаў тых, што ты любіў;
Нават, можа, і -- заплачу я...
Праўда, -- што мне балiць, на мяне ты не глядзі;
Што бы ні было, ды не забыць ніколькі цябе...
Што любіла я -- забудзь! Ўсе адносіны -- падман!
І забудзь мяне, як забыў -- сваю хлусню!
І тая любоў, -- не выпала, -- яна надзеяю была,
Надзеі ўжо так старыя, і час ўвесь сышоў...
Што разышліся мы, забудзь, бо адзінота -- ўжо падман.
Забудзь мяне, як ты забыў -- сваю хлусню.
Што любіла я -- забудзь! Ўсе адносіны -- падман!
І забудзь мяне, як забыў -- сваю хлусню!
І та’ любоў, -- не трапiлас’, -- яна надзеяю была,
Надзеі ўжо так старыя, і час ўвесь сышоў...
Што разышліся, ты забудзь, самотны што -- ужо падман.
Забудзь мяне, як ты забыў -- сваю хлусню.
Лёгка не будзе мне, і вядома ж, засмучус’...
_____________________________________