Uns Vadder in'n Heven,
laat hilligt warrn dien Naam.
Laat kamen dien Riek,
laat warrn dien Will,
so as in'n Heven, so ok op de Eer.
Uns dääglich Brood giff uns vundaag
un vergiff uns unse Schuld,
as wi de vergeven hebbt, de an uns schüllig worrn sünd.
Un laat uns nich versöcht warrn,
man maak uns frie vun dat Böös.
Denn dien is dat Riek
un de Kraft un de Herrlichkeid in Ewigkeid.