Στο κέντρο της πόλης, στις εννέα το πρωί
Ακριβώς όπως το έγραψες
Και προσπαθώ να σκέφτομαι
Το χιόνι που καταφτάνει
Ακριβώς όπως και πριν
Θα βρίσκομαι σε ετοιμότητα
Απελευθερώνοντας τον ατμό
Μέσα στον πνεύμονα
Αφήνοντας τις φτερούγες να ξεδιπλωθούν
Για μια στιγμή αισθάνομαι νέος
Κι από το πουλί ζητώ:
"Ξεδιπλώσου!"
Είναι πλέον καιρός να επιλέξουμε πλευρά
Αυτό είπες
Όταν μιλήσαμε στο τηλέφωνο
Τόσο λευκά τα μάτια μας
Κι ακίνητη εσύ
Έχεις παραλύσει;