Σκιές της νύχτας
κινούνται στο έδαφος...
Σαν σιωπηλά σύννεφα
με ακολουθούν,
καθώς περιφέρομαι στο σκοτάδι,
μέσα στη μεταμεσονύχτια αχλή,
αναπολώντας το τελευταίο μας φιλί...
Ξέρεις άραγε πόσο πολύ
(μου) λείπεις;
Απόψε στέκομαι ολομόναχος...
Αναζητώ στους ουρανούς
λίγη λύτρωση...
Και κλαίω, πεθαίνοντας χωρίς εσένα...
Ξέρω πως βρίσκεσαι κάπου
και κοιτάς εκεί ψηλά κι εσύ...
Αυτή τη στιγμή, αυτό είναι το μόνο
που δυο απόμακρες καρδιές μπορούν να κάνουν...
Τουλάχιστον είμαστε κάτω...
...κάτω από το ίδιο φεγγάρι...
Φαντάζομαι το πρόσωπο σου...
Λουλούδια στα μαλλιά σου,
όπως έβαζες πάντα...
Μπορώ να σε "δω" (φανταστώ) εκεί,
να λαχταράς το άγγιγμα,
μα δε σε φτάνω...
Άντεξε, σε παρακαλώ...
Θα με περιμένεις;
Τουλάχιστον είμαστε κάτω...
...κάτω από το ίδιο φεγγάρι...
Σκιές της νύχτας
κινούνται στο έδαφος...
Σαν σιωπηλά σύννεφα
με ακολουθούν...