Στα ερείπια της τρέλας,
ένα ίχνος ελπίδας,
μια νέα ελπίδα αναγεννιέται μέσα από την τραγωδία
Και ο κόσμος που βλέπω αποκαλύπτει
ένα μυστήριο που περιμένει να φανερωθεί...
Δεν ξέρεις λοιπόν πως
κάθε κακό φέρνει και κάτι καλό;
Μπορείς να με πεις ονειροπόλο,
να με πεις ανόητο,
ένας γαλανομάτης που πιστεύει σε σένα...
Στην εποχή της σύγχυσης,
δάκρυα και απόγνωση,
άσε με να σου πουλήσω ένα όνειρο ευημερίας
Μέσα σε αυτή τη μεγάλη ψευδαίσθηση
οι ταπεινές μας προθέσεις είναι καλά κρυμμένες
Δεν ξέρεις λοιπόν πως
κάθε κακό φέρνει και κάτι καλό;
Μπορείς να με πεις ονειροπόλο,
να με πεις ανόητο,
ένας γαλανομάτης που πιστεύει σε σένα
Θα πέθαινα, όμως, για αυτόν τον άγνωστο,
εν ριπή οφθαλμού
Πες μου, λοιπόν, πες μου σε παρακαλώ,
τι ανόητος είμαι...
Όταν πνίγομαι στους φόβους μου,
στο σκοτάδι της θλίψης,
υπάρχει μια υπόσχεση χάρης
κάτω από τους ασημένιους ουρανούς
Και στεγνώνω τα δάκρυα μου
υπό το φως του ηλίου,
μια αναγέννηση που σφραγίζεται με ένα φιλί
Μπορείς να με πεις ονειροπόλο,
να με πεις ανόητο,
ένας γαλανομάτης που πιστεύει σε σένα
Θα πέθαινα, όμως, για αυτόν τον άγνωστο,
εν ριπή οφθαλμού
Πες μου, λοιπόν, πες μου σε παρακαλώ,
τι ανόητος είμαι...
Μπορείς να με πεις ονειροπόλο,
να με πεις ανόητο,
ένας γαλανομάτης που πιστεύει σε σένα
Θα πέθαινα, όμως, για αυτόν τον άγνωστο,
εν ριπή οφθαλμού
Πες μου, λοιπόν, πες μου σε παρακαλώ,
τι ανόητος είμαι...
Τι ανόητος είμαι...;