Kraju rozciągnięty na morzu,
który w każdej piosence mówisz nam o miłości;
kraju zbóż i kwiatów,
słońca, wina, cierni i laurowych liści;
kraju, który pozostajesz w sercu
tego, kto w pogoni za marzeniem chce cię porzucić.
Każde miasteczko ma swoje święto,
muzyków, którzy przygrywają,
jakiś plac, jakąś kafejkę.
Kraju świętych i poetów,
zbyt wielu gangsterów, zbyt niewielu kapłanów;
kraju tysiąca cudzoziemców,
którzy znajdują miłość i już nie wyjeżdżają;
kraju, który pozostajesz w sercu
tych, którzy odjeżdżają w dalekie strony.
Jednak w każdym zakątku świata,
dokądkolwiek się udasz, nie jesteś sam.
Usłyszysz radio grające w oddali;
zaśpiewa starą włoską piosenkę.
Znów ujrzysz balkon z widokiem na morze.
Piosenka nie prosi o nic więcej;
zabiera cię dokąd chcesz.
Ale czym jest piosenka?
Jest opowieścią, która rodzi się z każdego wzruszenia
i towarzyszy nam w życiu
od momentu narodzin aż po kres życia.
Jest głosem znękanych ludów;
daje siłę idei, która już nie umrze,
a do każdego domu na świecie przyfruwa cała w błękicie1.
Usłyszysz radio grające w oddali;
zaśpiewa starą włoską piosenkę.
Znów ujrzysz przez chwilę swą pierwszą miłość.
Mijają lata, przemija życie,
lecz nie piosenka.
Usłyszysz radio grające w oddali;
zaśpiewa starą włoską piosenkę.
Znów ujrzysz balkon z widokiem na morze.
Piosenka nie prosi o nic więcej;
zabiera cię dokąd chcesz.
Mijają lata, przemija życie,
lecz nie piosenka.
1. dosł.: "pomalowana na niebiesko"