Ονειρεύομαι ένα εξοχικό νεκροταφείο κι εγώ εκεί
Στην σκιά μιας κερασιάς ανθίζω χωρίς ηλικία
Για να ξεκουραστώ λίγο, δύο ή τριακόσια χρόνια
Ακριβώς για να καταλάβω παραπάνω και να μαλακώσω τις ανησυχίες
Ονειρεύομαι στο ξύπνημα μου να σε βρω δίπλα
Άθικτη με τα ίδια ροζ εσώρουχα
Κανένα πια λάβαρο για ένα πολύ ζωντανό μαρτύριο
Αλλά μόνο το στόλισμα μιας όμορφης νύφης
Τι χρώμα να έχει μια μέρα μουντή ?
Τι γεύση να έχει μια άχρηστη ζωή?
Τι χρώμα να έχει μια μέρα μουντή ?
Τι γεύση να έχει μια άχρηστη ζωή ?
Ονειρεύομαι να αγκαλιάσω έναν φίλο αληθινό
Που δεν επιθυμεί να εκδικηθεί εμένα για μια δική του πικρή στιγμή
Και ο κόσμος σωστά που αρνείται να είναι λεία
Εύκολων ενθουσιασμών και ιδεολογιών του συρμού
Τι χρώμα να έχει μια μέρα μουντή ?
Τι γεύση να έχει μια άχρηστη ζωή?
Τι χρώμα να έχει μια μέρα μουντή ?
Τι γεύση να έχει μια άχρηστη ζωή ?
Ονειρεύομαι τελικά τον αξιοπρεπή τόπο μου
Και ένα ποτάμι με ζωντανά ψάρια μια ώρα από το σπίτι
Να μην ονειρεύομαι την ολοκαίνουργια Ζηλανδία
Για να το σκάσω μακριά από σένα δηλητηριώδη Brianza
Τι χρώμα να έχει μια μέρα μουντή ?
Τι γεύση να έχει μια άχρηστη ζωή?
Τι χρώμα να έχει μια μέρα μουντή ?
Τι γεύση να έχει μια άχρηστη ζωή ?