Un uomo venuto da lontano [Polish translation]

Człowiek, który przybył z bardzo daleka

W oczach miał wspomnienie pól pszenicy

Powiew Oświęcimia w sercu nosił

I jednocześnie pisał wiersze o miłości

Miłości rodzącej się w sercu człowieka

Do każdego drugiego człowieka

Człowiek, który przybył z bardzo daleka

Ściskał ból i książkę w dłoni

Ktoś strzelił i ja tego dnia zapłakałem

Ale cały świat pozostał obok niego

Tego dnia świat odnalazł serce

Prawda nie umiera

Człowiek, który wyrusza ubrany w biel

Do tysiąca krajów i nigdy nie wygląda na zmęczonego

Ale w swych oczach ma głęboki ból

Widząc świat kroczący inną drogą

Wojnę i ludzi, którzy zmieniają swoje serca

Prawdę, która umiera

Idź, miły, wielki człowieku, idź

Idź, mów o wolności

Idź tam, gdzie wojna, głód i ubóstwo

Zabiły też godność

Idź i przypominaj temu mojemu sercu

Że ja też jestem Kainem

Ze wschodu dotarł pierwszy dźwięk trąbki

Świat zatrzymuje się… jest coś, co się zmienia

Lud krzyczy: My chcemy Boga!

Wolność jest tylko jego darem

Ty otwierasz ramiona i dodajesz odwagi dzieciom

By były braćmi i siostrami

Idź, miły, wielki człowieku, idź

Idź, mów o wolności

Idź tam, gdzie człowiek ma za siostrę

Tylko leprę* i muchy na wargach

Idź i przypominaj temu mojemu sercu

Że ja też jestem Kainem