Hem sonra, hem sonra, hem sonra,
hem sonra, hem sonra,
konuşmak gelmiyor artık içimden,
aklım karışık, hatta çözmekten acizim
hissettiğim bu büyük reddi.
Bilemiyorum, abartılı bir nefret mi,
yoksa büyük bir boşluk mu,
hatta bir kaygı hissi mi
bir tiksinti hissi mi, her geçen gün
büyüyen, artan,
çevremdeki her şey kötü ediyor beni.
Hem sonra, hem sonra, hem sonra,
bu konuşma seli, üzerime gelen
işlek ağızlar, başarı hikayeleri çehreleri,
bitmek bilmez tartışmalar.
Zararsız gösteriler, ama etkiliyor insanı
şu görüşlerle ince ince oynama
beğenisi,
gösterisi.
Bıktım artık, uzaklara gitmek istiyorum,
ama ne yazık ki, yapışıp kalıyorum,
her defasında ayrılamıyorum,
bir bağımlılık bu, vazgeçemediğim.
Hem sonra, hem sonra, hem sonra,
hem sonra, hem sonra…
Biz bir kadınla bir erkeğiz
bütün umutlarımız, bütün korkularımızla,
güçbela her gün anlamaya çalıştığımız…
Nedir şu aşk adını verdiğimiz şey?
Hem sonra, hem sonra, hem sonra,
bu büyük haber bombardımanı...
Hayat haksızlıklarla dolu ve gerçek zorbalıklarla,
bir el uzatmak zorundasın,
dışında kalamazsın olan bitenin.
Oy vermek zorundasın, pek de inanmadan,
kendince müdahale etmelisin gidişe,
katılmak zorundasın iktidar oyununa,
giderek daha koflaşıp kurnazlaşan…
Oysa, benim hissettiklerimin hepsi,
başka bir şey, başka bir şey.
Hem sonra, hem sonra, hem sonra,
hem sonra, hem sonra…
Ben ve o, bir adamla bir kadın,
tümden uydurma bir tarih arayışı içinde,
ama her tür coşkudan arınmış bir tarih
ve öyle somut ki, çevresinde hayata varlık kazandırıyor.
Hem sonra, hem sonra, hem sonra,
artık yalnız olmayacağız ben ve o,
en sonunda gerçekten içinde olacağız hayatın,
yeniden bakabileceğiz geleceğe.
Ve dünyadan söz etmek,
artık bir ceza gibi değil,
ama kendimizden başlayarak:
bir kadınla bir erkek.
Ve dünyadan söz etmek,
artık bir ceza gibi değil,
ama kendimizden başlayarak:
bir kadınla bir erkek.