Μετρώ μέχρι το δέκα
για να συνειδητοποιήσω ότι δεν θα γυρίσεις πίσω (σε εμένα)
Πώς μπορώ να αναπνεύσω
αν το κλάμα μου δε σταματάει;
Και οι φίλοι μου μου λένε τι ωραία που πια δεν είσαι εδώ
λένε ότι πια δε σε παίρνω τηλέφωνο, ότι ένα μπουκάλι (αλκοόλ) θα με κάνει να ξεχάσω
Και λένε ξανά και ξανά πως εσύ, εντέλει,
δεν ήσουν τόσο ξεχωριστή
δεν περπατάς πάνω στη θάλασσα ούτε κάνεις το γυαλί χρυσό
πρέπει μόνο να ψάξω, υπάρχουν ένα εκατομμύριο σαν εσένα
Εσύ, εντέλει, δεν ήσουν τόσο ξεχωριστή
Όλοι έχουν την ίδια γνώμη, θα σε ξεχάσω εύκολα,
πρέπει μόνο να ψάξω, υπάρχουν ένα εκατομμύριο σαν εσένα
Αυτό το τραγούδι δεν έπρεπε ποτέ
να μιλήσει τόσο άσχημα για εσένα και για εμένα
Αλλά είμαι εδώ, με πένα και χαρτί
Να προσπαθώ να είμαι σκληρή απέναντί σου
Και όλα αυτά γιατί οι φίλες μου γιορτάζουν χαρούμενες που δεν είσαι πια εδώ
λένε πως πια δεν σε παίρνω τηλέφωνο, πως ψάχνω άλλον για να ξεχάσω
Και μου λένε ξανά και ξανά πως εσύ, εντέλει,
δεν ήσουν τόσο ξεχωριστός
κανείς δεν σε έχει δει να πετάς, ούτε σφαίρες μπορείς να σταματήσεις
πρέπει μόνο να ψάξω, υπάρχουν ένα εκατομμύριο σαν εσένα
Εσύ, εντέλει, δεν ήσουν τόσο ξεχωριστή
Όλοι έχουν την ίδια γνώμη, θα σε ξεχάσω εύκολα,
πρέπει μόνο να ψάξω, υπάρχουν ένα εκατομμύριο σαν εσένα
Αν υπάρχουν ένα εκατομμύριο σαν εσένα,
γιατί δεν μπορώ να κοιμηθώ;
Γιατί σταμάτησα να τρώω;
Δεν ξέρω αν είναι μέρα ή νύχτα
Αν υπάρχουν ένα εκατομμύριο σαν εσένα,
γιατί δεν σταματάω να σκέφτομαι
αν θα μου τηλεφωνήσεις;
Μακάρι να σου μείνει κάποιο ίχνος από εμένα
Πρέπει να φταίει πως
Εσύ, εντέλει, όντως ήσουν πολύ ξεχωριστή
Δεν θέλω να ακούσω άλλο πια, ας σωπάσουν όλοι οι υπόλοιποι
Δεν υπάρχει κανείς άλλος, κανείς δεν είναι σαν εσένα
Εσύ, εντέλει, ήσουν ο πιο ξεχωριστός
Δεν θα μου το συγχωρήσω αν σε αφήσω να φύγεις
Γιατί δεν υπάρχει κανείς άλλος, κανείς δεν είναι σαν εσένα