Un giudice [Polish translation]

Wyobraź sobie, że wzrostu

półtora metra masz niecałe,

ciągłe docinki musisz znosić,

bo małym zwą cię z drwiną w oku,

a może też się zdarzyć,

że dziewczę miłe tak z pozoru,

pragnąc ciekawość zaspokoić

bezczelnie spyta prosto z mostu,

by rozwiać swe wątpliwości,

czy ziarno prawdy tkwi w pogłoskach,

że każdy karzeł przez naturę

jest obdarzony w hojny sposób

klejnotem, który skryty

w rozporka mroku.

Mijają lata i miesiące,

a gdy je liczyć, także i minuty,

o, jakże smutnym jest dorosnąć,

gdyś na wysokość wciąż przykrótki;

a ludzie międlą jęzorami,

wielu wręcz wprost insynuuje,

że kto jest karłem z definicji,

z całą pewnością, wrednym jest zbójem,

bo jak wiadomo zbyt blisko

kurdupel serce ma dziury w dupie.

W dzień pracowałem w spożywczaku,

po nocach kułem paragrafy

i studiowałem łzy łykając,

by adwokacki zdać egzamin;

na msze biegałem skwapliwie,

by wdów pobożnych zająć się spadkami

i choć po kątach się śmiano,

ja na proszone chadzałem obiady,

aż za sędziowskim stołem

sądu zasiadłem najwyższej instancji.

A wtedy wreszcie wzrost mój skromny

śmiech przestał budzić, lecz z pokorą w głosie,

drań jeden z drugim zza pulpitu

zwracał się do mnie: „Wysoki Sądzie”,

o, jakże miło delikwentów

było wydawać w ręce kata,

lecz gdy mnie wezwał Pan do siebie

miękko się moje ugięły kolana,

skąd miałem wiedzieć jakiej statury jest

Bóg co sędzią w zaświatach.