Είναι μάταιο τώρα πια
να επιμένεις να λες όχι
απορρίπτοντας ένα προφανές γεγονός
Με χρειάζεσαι
κατά τον ίδιο τρόπο που
χρειάζομαι εγώ εσένα
Άφησε το τι ώρα είναι πλέον
πάρε τ’ όνειρο που είναι τώρα εδώ
κι άρχισε να πιστεύεις
Και δε πάω ποτέ μακριά γιατί
Μέχρι να μείνεις
θα είσαι το καλύτερο απ’ τα δεινά μου, θα είσαι
Απ’ αυτά τα χρόνια της τσιγγουνιάς
στα χέρια του χρυσού και θα είμαι
το ίδιο εγώ για σένα
Θα ήταν αρκετό να παραδεχτείς
ωστόσο ό,τι υπάρχει εκεί
είναι η σαφέστερη απόδειξη
Ότι ένα στείρο παρελθόν
δεν επιτρέπει απαντήσεις
ούτε στο παρόν ούτε στο μέλλον
Έτσι, τώρα πια
δε γυρνάω πίσω ποτέ
δε θυσιαζόμαστε
το ξέρεις
Μέχρι να μείνεις
θα είσαι το καλύτερο απ’ τα δεινά μου, απ’ τα δεινά μου, θα είσαι
Απ’ αυτά τα χρόνια της τσιγγουνιάς
στα χέρια του χρυσού και θα είμαι
το ίδιο κι εγώ
το ίδιο κι εγώ
Παράφρονες οι μέρες
φροντίδα στα χέρια μου
θα είσαι εσύ
Θα είμαι εγώ για σένα
Είναι μάταιο τώρα πια
να επιμένεις να λες όχι
απορρίπτοντας ένα προφανές γεγονός