Eja pranë dhe më fal nje vallëzim,
t’a rikthejmë jetën pas si një film.
Zemrat tona ekran,
ngjyra i dhanë
errësirës.
Më shtrëngo dhe njëherë si dikur,
si në foton e varur mbi mur.
Dashuria i jep krahë,
dhe kujt nuk i ka
unë dhe ti, ishim ata.
Unë dhe ti,
që ndamë dhe të fundit kafshatë,
duke thënë sesa jemi me fat,
sa njëri - tjetrin të kemi për krahë në çdo natë.
Unë dhe ti,
erdhëm nga ëndrrat në jetë,
duke mposhtur stuhitë dhe rrufetë,
dhe mbollëm një rreze diku,
të shkëlqej sot një diell i vërtetë.
Ne u nisëm me hënën e plotë,
Përmbi dallgën e lotit të ftohtë.
Zemrën busull në dorë
dhe në kraharor
dashuria.
Prekëm fundin dhe mbrritëm në majë,
por kujtimet sëbashku i ndajmë
Jemi ne nga ata
që krahet i'a dha
varfëria.
Unë dhe ti,
që ndamë dhe të fundit kafshatë,
duke thënë sesa jemi me fat,
Sa njëri - tjetrin të kemi për krahë në çdo natë.
Unë dhe ti,
erdhëm nga ëndrrat në jetë,
duke mposhtur stuhitë dhe rrufetë,
dhe mbollem një rreze diku,
Të shkëlqej sot një diell i vërtetë.
Ti i dhe kuptim jetës time,
ti e ktheve dhimbjën në forcë,
çdo mëngjes me diellin në lindje,
nuk pritëm kaq shumë nga kjo botë
Unë dhe ti...