Από μικρή
συνήθιζα να ονειρεύομαι όμορφα πράγματα,
και πάντα ξύπναγα
κλαίγοντας.
Όμως τώρα
που είμαι γυναίκα, τι άλλο να θέλω....
μόνο να ζω ονειρεύοντας.
Ξέρω πολύ καλά γιατί ήρθες,
έκλεισαν οι πληγές
όμως, περίμενε, ακόμα μην φύγεις:
θέλω κάτι να σου πω.
Και τι κακό έχει μια καρδιά κομμάτια
που με δάκρυα θα μπορούσες να συγχωρέσεις;
Αναγνωρίζω πως σε αυτό το παιχνίδι έχασα
και τώρα πληρώνω το τίμημα
επειδή δεν ξέρω να κλαίω...
Είναι περίεργο,
τώρα που τα βλέπω όλα καθαρά
καταρρέουν μπροστά μου
όλα τα όνειρα.
Φεύγεις,
ξέρω πως σε περιμένουν άλλα χέρια...
Το μόνο που μου μένει είναι να σου πω
πως λυπάμαι.
Δεν ισχυρίζομαι πως καταλαβαίνεις.
Το ξέρω: θέλεις να φύγεις
Αν ήμουν εγώ που έφταιγα,
θέλω τότε να σε ρωτήσω....
Τώρα γύρισε!
Και για αυτή τη φορά
πείσε τον εαυτό σου
και κοίταξε με που κλαίω.
Αναγνωρίζω πως σε αυτό το παιχνίδι έχασα
και τώρα πληρώνω το τίμημα
επειδή δεν ξέρω να κλαίω...
Αναγνωρίζω πως σε αυτό το παιχνίδι έχασα
και τώρα πληρώνω το τίμημα
επειδή δεν ξέρω να κλαίω...