Umano [Polish translation]

Co takiego ma

Ta dusza

Co bierze wszystko bez pytania

Ale nigdy nie pyta mnie o mnie samego

Gdzie jest, co robi

Ta dusza

Jeśli potem się gubi, każe mi wyjść

Z tego, czego nie wiem o sobie

Ludzki, zbyt ludzki, może trochę pijany

Jeśli zwymiotuję słowami, potem posprzątam wszystko

Żałuję grzeszenia każdym mym oddechem

Ale przynajmniej, kiedy oddycham, mogę sobie powiedzieć, że żyję

Szukam swojej przyszłości, czyjeś oczy

Jeden, sto tysięcy, nie ma już nikogo

Kto ci wybija zęby, żeby poczuć się mocnym

Kto ci kradnie chleb, żeby poczuć się sprytnym

Jaki dźwięk wydaje

Ta dusza,

Która śmieje się jak pijak, kiedy mówię

"Nie robisz nic dla mnie"

Ludzki, zbyt ludzki, może trochę pijany

Jeśli zwymiotuję słowami, potem posprzątam wszystko

Żałuję grzeszenia każdym mym oddechem

Ale przynajmniej, kiedy oddycham, mogę sobie powiedzieć, że żyję

Szukam swojej przyszłości, czyjeś oczy

Jeden, sto tysięcy, nie ma już nikogo

Kto ci wybija zęby, żeby poczuć się mocnym

Kto ci kradnie chleb, żeby poczuć się sprytnym

Nie obserwuję gwiazd

Wolę uliczne latarnie

Wiem, że lekarz mniej więcej wyleczy wszystkie rany

Ale na cienkiej nici są zawieszone wszystkie te gwiazdy,

Które mam

Ludzki, zbyt ludzki, może trochę pijany

Jeśli zwymiotuję słowami, potem posprzątam wszystko

Żałuję grzeszenia każdym mym oddechem

Ale przynajmniej, kiedy oddycham, mogę sobie powiedzieć, że żyję

Zmęczony tym, co zmienia twarz jak wiatr

Zmęczony tym, co wygrywa nie mając talentu

Tym, co ci wybija zęby, żeby poczuć się mocnym

Tym, co ci kradnie chleb, żeby poczuć się sprytnym

Ludzki, zbyt ludzki, może trochę pijany

Jeśli zwymiotuję słowami, potem posprzątam wszystko

Jeśli zwymiotuję słowami, potem posprzątam wszystko

Jeśli zwymiotuję słowami, potem posprzątam wszystko