Um Homem na Cidade [Dutch translation]

Ik grijp de dageraad

Alsof het een kind was

Een struik gevlochten rozen

Een wingerd van hoop.

Net als het lichaam van de stad

Die ’s morgens vroeg de dans dirigeert

Van hen die, uit wilskracht,

Nooit 't werk laten rusten.

Ik loop door de straat van deze maan

Die ik in mijn Taag in alle vroegte ontsteek.

Ik loop door Lissabon, naakt tij

Dat uitmondt in Rossio

Ik ben de man van de stad

Die ’s morgens vroeg ontwaakt en zingt,

En, uit liefde voor de vrijheid,

Met de stad zich opricht.

Ik loop over de weg betoverd door

de volle maan van Lissabon

Tot de maan in verrukking

Oprijst in het zeil van een boot.

Ik ben de meeuw die al ‘t slechte weer

op volle zee weerstaat.

Ik ben de man die de stroom

van het bezorgde volk vervoert.

En wanneer ik de dageraad grijp,

Pluk ik de morgen als een bloem

Vlak naast ontbladerd verdriet

Een madeliefje blauw van kleur

Het madeliefje van de vrijheid

Dat me liefheeft heeft als geen ander

Het madeliefje van deze stad,

Dat me liefheeft, dat me liefheeft.

In mijn handen heeft het ochtendgloren

Ook de bloem van april geopend,

De bloem zonder angst, gekruid

Met de geur van de zee,

Bloem van ‘t geliefde Lissabon

Dat ik zo liefheb, dat me zo liefheeft.