Улыбки сфинксов [Ulybki sfinksov] [Polish translation]

Noc w noc bez snu

Podnosząc się z dna

Nenufary tęsknią.

Nie dowiaduje się księżyc,

Jak jest głęboka głębia,

Nenufary milczą.

Niewidocznie do nurtu są załączone

Świadkowie i brancy tajemnic głębi.

Wiem, że wiesz,

Że wiem, że wiesz.

I ukrywasz to, że ukrywam,

Że ukrywasz.

Obserwujemy, stając w ciemnej wnęce.

Cudze sny nie robią nas bliżej.

Stale we dwójkę, stale idziemy

Wśród minowych pustyń.

Każdy w myślach samotny, ale nieuszkodzony,

Niesamowicie milczymy.

Warto tylko zrobić krok, o dróżce zapomniewszy,

Będzie dziwnych emocji niepohamowana eksplozja.

Wiem, że wiesz,

Że wiem, że wiesz.

I ukrywasz to, że ukrywam,

Że ukrywasz.

Obserwujemy, stając w ciemnej wnęce.

Cudze sny nie robią nas bliżej.

Z oczu do oczu, z oczu do oczu,

Bez gestu i bez słowa

Uśmiechem sfinksy niewidocznie

Wymieniły się znów.

W pustyni znaleźliśmy się przypadkowo,

Zobowiązane do zachowywania cudzych tajemnic.

Tak jesteśmy wciągnięte do wieczności.

I razem, i osobno,

W przeddzień i nadal.

Żeby lepiej sekrety zachowywać, nam przypadło

zdrętwieć.

Nie potrafimy usnąć, nie potrafimy zapomnieć,

Lecz spróbuj sfinksów o czymś spytać.

Wiem, że wiesz,

Że wiem, że wiesz.

I ukrywasz to, że ukrywam,

Że ukrywasz.

Obserwujemy, stając w ciemnej wnęce.

Cudze sny nie robią nas bliżej.

Z oczu do oczu, z oczu do oczu

Bez gestu i bez słowa

Uśmiechem sfinksy niewidocznie

Wymieniły się znów.

W pustyni znaleźliśmy się przypadkowo

Zobowiązane do zachowywania cudzych tajemnic.