هر شب با شمردن ستاره ها منتظر یارم بودم
اومدنه یار دیر شده بازم شده یار شب
همه خوابیدن یه خدا بیداره یه من
پایین تر از من کسی نیست، و بالاتر از اون
نمیاد مشیناسم بختمو یهو صبح سفید میشه(منظورش اینه که صبح میشه(
ابرو ها که سفید بشه سر هم سفید میشه (ینی مو)
ترسم از اینه که یار نیاد و یهو صبح سفید میشه
شکسته میشم صبحم نمیاد تو ای خدا
سیاه روز شدم از جداییه اون موطلایی
روزهای سیاهی مثله اینه که رنگ صورتمو زرد کرده
تو قرار عشق که وفا نمیمونه
نمیدونم که طبیعت چرا این قرار رو گذاشته