Aan de Zwarte zee....
Er is een stad die ik zie in mijn droom.
Had u geweten hoe dierbaar
Aan de Zwarte zee verschijnend aan mij in het bloeiend acacia stad.
In het bloeien acacia stad.
Daar aan de Zwarte zee.
Er is een zee waar ik zwom en zonk en waar ik gered was gelukkig.
De zeelucht die ik als kind had geproefd en kon niet genoegen van krijgen.
En kon niet genoegen van krijgen.
Daar aan de Zwarte zee.
Ik zal nooit vergeten het boulevard , de vuurbaak de levendig lichten van schepen.
Ik zal niet vergeten het bankje mijn schat waar ik je mijn liefde bekende.
Waar ik je mijn liefde bekende.*.
Daar aan de Zwarte zee.
Het dierbare land waar mijn jonge vriend op het slagveld verbrand door gevecht lag.
Het is om de reden hij kreeg gouden krans en mijn stad is een held stad geworden.
En mijn stad is een held stad geworden.
Daar aan de Zwarte zee.
Toch blijft het leven van pracht en praal
voor jong en ook voor oud..
Maar elke lente voel ik me aangetrokken
tot mijn zonnige, vrolijke stad.
Tot Odessa, - mijn zonnige stad.
Aan de Zwarte Zee...
Aan de Zwarte Zee...