Ճերմակ մորուք, կարմիր մեծ քիթ,
Բարի աչքեր…
Քայլում էր նա՝ դեմքին ժպիտ,
Ձեռքին՝ լապտեր:
Ու քթի տակ մրթմրթալով
Ինչ-որ բառեր՝
Քայլում էր նեղ արահետով
Թզուկը ծեր:
Երբ նա հասավ մեծ անտառի
Մութ բացատին,
Հանեց ուսից պարկապզուկն
Իր թանկագին,
Ու արթնացրեց ոգիներին
Անտառային,
Երբ նվագեց կախարդական
Այս մեղեդին:
Իսկ հետո փոքրիկ թզուկը
Թաքցրեց հոգու հուզմունքը
Ու մաքրեց իր կարմիր քիթն աղմուկով,
Ու մաքրեց իր կարմիր քիթն աղմուկով:
Ու երբ հնչեց կախարդական
Այս մեղեդին,
Ծղրիդների, մորեխների հետ միասին
Հայտնվեցին կայծոռիկներ՝
Ոսկե-դեղին,
Ու փայլեցին մութ անտառում
Կեսգիշերին…
Մի մութ անտառ, մի մեծ լուսին,
Մի կեսգիշեր,
Լուսնի լույսի տակ թևածող
Թիթեռնիկներ,
Ու մի թզուկ, որն արթնանում
Կեսգիշերին
Ու նվագում էր մոգական
Այս մեղեդին:
Մի մութ անտառ, մի մեծ լուսին,
Մի կեսգիշեր,
Մի ծեր կաղնի, որը գիտեր
Շատ գաղտնիքներ,
Ու մի փչակ, ուր ապրում էր
Թզուկը ծեր,
Որը ուներ կարմիր մեծ քիթ,
Բարի աչքեր:
Իսկ հետո փոքրիկ թզուկը
Ցած դրեց պարկապզուկը
Ու մաքրեց իր կարմիր քիթն աղմուկով,
Ու մաքրեց իր կարմիր քիթն աղմուկով: