Σκοτεινή νύχτα, μόνο οι σφαίρες σφυρίζουν στη στέπα,
Μόνο ο άνεμος βουίζει στα σύρματα, αμυδρά τα αστέρια τρεμοπαίζουν.
Στη σκοτεινή νύχτα εσύ, αγάπη μου, ξέρω δεν κοιμάσαι,
Και στο παιδικό κρεβάτι, κρυφά τα δάκρυα σκουπίζεις.
Πόσο αγαπώ το βάθος των στοργικών σου ματιών,
Πώς θέλω να αγκαλιαστούν τώρα τα χείλη μας!
Η σκοτεινή νύχτα χωρίζει, αγάπη μου, εμάς,
Και ανησυχίες, η σκοτεινή στέπα καθέστησε μεταξύ μας.
Πιστεύω σε 'σένα, την αγαπημένη μου φίλη,
Αυτή η πίστη από τις σφαίρες της σκοτεινής νύχτας με φύλαξε...
Είμαι χαρούμενος, είμαι ήρεμος στο θανάσιμο αγώνα,
Ξέρω, θα με συναντήσεις με αγάπη, τίποτα σε 'μένα δεν θα συμβεί.
Ο θάνατος δεν με φοβίζει, τους συναντήσαμε όχι μια φορά στη στέπα.
Εδώ και τώρα πάνω μου στροβιλίζει.
Пεριμένεις εμένα και στο παιδικό κρεβάτι δεν κοιμάσαι,
Και έτσι ξέρω: τίποτα σε 'μενα δεν θα συμβεί!