Тяжёлый путь [Tyazheliy put'] [Polish translation]

Ciężka droga przez życie wiedzie nas,

Surowe prawo kieruje światem tym,

Lecz tylko silny do końca swoją drogę przejdzie,

A słabi w drodze umierają.

Lecz tylko silny do końca swoją drogę przejdzie,

A słabi w drodze umierają.

Jesień lato zmienia każdego roku,

Zimnym wiatrem skupiając ptaki w stada,

W daleką podróż ptaki się zbierają,

Lecz słabych i bezradnych zostawiają.

Gdy dusza zmęczona niedolą,

I serce jakby stalową sprężyną ściśnie,

Ze smutkiem spoglądam na niebieski nieboskłon,

I ptaki porzucone na obczyźnie przypominam.

Po niebie na południe prowadzi klucz przywódca,

Do ojczyzny ptasiej zmęczone prowadzi stado,

W daleką podróż odlatują ptaki,

Bezsilnych na obczyźnie zostawiając.

Gdy w nocy od gorzkich łez nie można spać,

Często ze smutkiem i niepokojem myślę,

Że ludzie też,jak duże ptaki,

Od życia ku wieczności lot swój wykonują.

Że ludzie też,jak duże ptaki,

Od życia ku wieczności lot swój wykonują.

I w niebo duch nasz jak ptak wzlatuje,

Do rodzinnych stron stado ludzkie leci,

Pora i mnie z ziemią się pożegnać,

Lecz skrzydła ku niebiosom nie unoszą,

Pora i mnie z ziemią się pożegnać,

Lecz skrzydła ku niebiosom nie unoszą.

Ciężka droga przez życie nas prowadzi,

Surowe prawo kieruje światem tym,

Lecz tylko silny do końca swoją drogę przejdzie,

A słabi w drodze giną,

Lecz tylko silny do końca swoją drogę przejdzie,

A słabi w drodze giną.

Tłum.S.Romanik.