Ξέρεις, θέλω να ζήσω τόσο πολύ
Ν’ απολαύσω την κόκκινη τ’ ηλίου ανατολή
Να ζήσω απλά μόνο για να αγαπήσω
Όλους όσοι ζουν μαζί μ’ εσένα.
Ξέρεις, θέλω να ζήσω τόσο πολύ
Μαζί σου να ξυπνώ την αυγή
Να ετοιμάσω καφέ και μαζί να τον πιούμε
Ενώ όλοι στον κόσμο ακόμα κοιμούνται.
Ξέρεις, θέλω να ζήσω τόσο πολύ
Όπως δεν γράφεται στις εφημερίδες
Να πάρω και όλα να τα δωρίσω
Να ζήσω έτσι που τα παιδιά να με θυμούνται.
Ξέρεις, θέλω να ζήσω τόσο πολύ
Τη στιγμή, που είσαι συντετριμμένη
Να σηκωθώ και σ’ όλους να πω:
"Θα επιστρέψω, κι ας έχω λυγίσει."
Ξέρεις, θέλω να ζήσω τόσο πολύ
Τη στιγμή εκείνη, την μοιραία την ώρα
Όλα τ’ άσχημα να ξεχάσω. Κι όλους να συγχωρήσω
Ξέρω μόνο η συγχώρεση είν’ η σωτηρία.
Ξέρεις, θέλω να ζήσω τόσο πολύ
Όπως στον χειμερινό κήπο το κεράσι κοιμάται
Ως την άνοιξη για να ανθίσει
Στο δέντρο για μια νέα ζωή.