Sen üzgünsün...
Ben üzgünüm...
Sen üzgünsün...
Ben üzgünüm
Sonbaharda her zaman gökyüzü beyaz çizgilerle
Boşluk. Insanlar sanki kaybolmuş
Şehirde yağmurların dünyası var
Üzgünsün ve hasret gözlerinde
Özgür ve güzel kuşlara bakıyorsun
Onlar ne kadar uzak uçuyorlar
Ben ne yapabilirim, nasil onu unutacağını yardım ederim
Ve çok şeyler beraber geçirdik
Gecede her şeyin sıkıntısı var gibi
Sonbahar yağmuru dinle, izinleri siler
Sevmeyi yine oğreneceğim ben
Ama her gün sana söylerim
Beni yalnız bırakma, beni ona verme
Seni yalvarıyorum
Sen üzgünsün...
Ben üzgünüm...
Sen üzgünsün...
Ben üzgünüm
Maalesef anlıyoruz
Bu oynuda kazanan biri yok
Oyun bitti ama buna rağmen
Bügün bizim aramızda çok güçlü bağlantı var
Yarım saat gece yarısına kadar
Biz iki mum gibi alev alev yanacağız
Aşkımızın sonsuzluğunda