στον καθρέφτη του αυτοκινήτου μου
ο ήλιος δύει
βυθιζόμενος πίσω από γέφυρες στο δρόμο
Σκέφτομαι όλα τα καλά
που δεν έχουμε κάνει ακόμα
Και υποφέρω από τα προαισθήματα που έχω
Επιβεβαιώνω τις υποψίες (μου)
για το επερχόμενο ολοκαύτωμα
Το σκουριασμενο σύρμα που συγκρατεί τον φελλό
που φυλάει μέσα την οργή
υποχωρεί και ξαφνικά, είναι μέρα ξανά
ο ήλιος στην ανατολή
αν και η μέρα έχει τελειώσει
Δύο ήλιοι μες στο ηλιοβασίλεμα
Χμμμμμμμμμμμμ1
Θα μπορούσε να είναι το ανθρώπινο γένος που φτάνει στο τέλος του;
Σαν τη στιγμή που τα φρένα σου κλειδώνουν2
και γλιστράς προς το μεγάλο φορτηγό
[άντρας:"ωχ, όχι!"]
Και παρατείνεις τις παγωμένες στιγμές με τον φόβο σου
Και δεν θα ακούσεις ποτέ τις φωνές τους
[παιδί:"μπαμπά , μπαμπά!"]
Και δεν θα δεις ποτέ τα πρόσωπά τους
Δεν έχεις προσφυγή στο νόμο πλέον
[παιδιά ουρλιάζουν]
Και καθώς ο υαλοκαθαριστήρας λιώνει
και τα δάκρυά μου εξατμίζονται
ενώ έχει απομείνει μονάχα καύσιμο να με υπερασπιστεί
Τελικά, καταλαβαίνω
τα αισθήματα των λίγων
στάχτες και διαμάντια
Εχθρός και φίλος
Ήμασταν όλοι ίσοι στο τέλος
[ραδιόφωνο:"...και τώρα ο καιρός.
Αύριο θα έχει συννεφιά με σποραδικές βροχές από τα ανατολικά...
με αναμενώμενη υψηλότερη θερμοκρασία 4.000 βαθμών Κελσίου. "]
1. δείχνει την ανησυχία του2. μπλοκάρουν/παύουν να λειτουργούν