Það voru tvö aðalborin konungsbörn
Sem lofa hver öðrum trú
Og hvern sem þá skuli svíkja
Skal lifa í mikilli óró
Það var gömul galdranorn
Sem heyrði þeirra tala
Ást þeirra vil ég aðskilja
Ef ég myndi sjá þann dag
Og hertoginn lagði sig í sundið og synti
Og fékk bylgju í brjóstið
En þá dofnaði eldurinn af luktinni
Sem hertoginn eftirá
Og meyjan hún spurði föður sinn
Allt við litlu grænu ána
Gefurðu mér leyfi til að ganga,
Allt við litlu grænu ána?
Er nóg að ég gef þér leyfi til að ganga,
Allt við litlu grænu ána
Vaknaðu þinn ynsti bróðir,
Hann getur vel samfert þér
Hvað skal mín bróðir þar gera,
Hann getur svo lítið skilið
Hann skýtur burt alla smáfuglana
Sem áleiðis sjáum
Og meyjan gekk sig
Allt við litlu grænána
Og þar fékk hún að sjá fiskimann
Sem fiskaði úr bátnum sínum
Góðan daginn, góðan daginn þú fiskimaður
Góðan dagin út á bátnum
Hefur þú séð lík aðalsmannsins
að fljóta í bylgjunum bláu?
Úr silki voru sokkarnir hans,
Og gullspunnin var hans spenna
Og ég ei hefði hugsað
Að sjá aldrei líkað brosa
Og meyjan tók hringina af hendinni
Og gullkeðjuna af hálsinum
Og gaf þeim fiskimanninum,
Sem leiddi báturinn áfram