Έτσι σου γράφω και δεν ξέρω να σου πω
από που ή τι ώρα είναι
από κάπου
στη μέση τ' ουρανού
της νύχτας σ' ένα αεροπλάνο
που πάει κι έρχεται
βιαστικά, όλο και πιο βιαστικά
όπως και την μέρα
κι εγώ δεν ξέρω αν αυτό
είναι ένα ταξίδι ή η επιστροφή του.
Απ' το σκοτάδι απόψε
σου μιλώ για μένα
έχω τα πάντα απόψε
όμως τα πάντα δεν είσαι εσύ
Κάνε όπως θα έκανες μια φορά
που μου είπες "Λάουρα
υπάρχει ένα καλό που δεν αλλάζει
στον κόσμο
από κάποιον που σε νιώθει και σ' ακούει
και σε λιγότερο από ένα δευτερόλεπτο
καταλαβαίνει τι προσπαθείς
Υπάρχει μια συμφωνία
με τη μνήμη μου, τον ύπνο και τα κενά αέρος
ελαφρές σκέψεις σε μεγάλο υψόμετρο
σ' αυτή την τροχιά
έτσι σου γράφω που μου λείπεις
θα μπορούσα να σ' έχω δίπλα μου
μπορούμε να έχουμε πολλά, μαμά
και να χάσουμε πολλά άλλα
Υπάρχει ένα μικρό κενό
που ρωτάει γιατί
αν όλα μου έχουν δοθεί
μα όλα δεν είσαι εσύ
Κάνε όπως θα έκανες μια φορά
που μου είπες "Λάουρα
υπάρχει ένα καλό που δεν αλλάζει
στον κόσμο
από κάποιον που σε νιώθει και σ' ακούει
και σε λιγότερο από ένα δευτερόλεπτο
καταλαβαίνει τι προσπαθείς
Αν υπάρχουν βουβές κραυγές
ή μυστικά δάκρυα
λοιπόν
έτσι σου γράφω
θα μπορούσα να σου διηγηθώ
για χίλιες δυνατές αγκαλιές τώρα
σε λίγο φτάνω
σε λίγο φτάνω
Κάνε όπως θα έκανες αύριο
που μου επαναλαμβάνεις ξανά
"υπάρχει ένα καλό που δεν αλλάζει
στον κόσμο
από κάποιον που περνάει τα σύνορα
και σε λιγότερο από ένα δευτερόλεπτο
καταλαβαίνει τι προσπαθείς"
Έτσι σου γράφω και δεν ξέρω να σου πω
από που ή τι ώρα είναι
από κάπου
στη μέση τ' ουρανού
φτάνω