Καθώς ο ήλιος δύει πίσω από τις πυραμίδες
Για με χαιρετίσει με τις ακτίνες του
Βάζω το χέρι μου στο μέτωπό μου
Για να δω τις φλόγες του άρματός σου
Δες με να γονατίζω μπροστά σου
Άκου τις γάτες να νιαουρίζουν στον ναό
Ποθούν το γάλα που έκρυψες
Όπως εγώ ποθώ τον υποσχόμενο θησαυρό
Θησαυρός του
Τουταγχαμών
Είμαι αυτός που πρέπει
να με πάρεις μαζί σου
Μέσα από την πύλη των άστρων
Στην κοιλάδα των βασιλιάδων
Θυσίασέ με
Τουταγχαμών
Και άσε με να γίνω η βασίλισσά σου
Πάρε με
Απόψε και πάντα
Θα νατραφούμε για να γεμίσουμε όλη τη γη
Τρεις χιλιετίες μου πήρε να φυλάξω την ανάπαυσή σου
Ο ελφαρύς ύπνος σου σε δεινή φωλιά φοίνικα
Αλλά απόψε το σκοτάδι στον τάφο χάθηκε
Ο αμαξάς είναι αυτός που θα ελευθερώσει την αγαπημένη μου