Latanie, sądziłem, że nigdy nie nauczę się latać,
myślałem, że spędzę życie próbując,
bo latanie to stara sztuka utrzymywania jednej nogi na ziemi...
Kłamanie, sądziłem, że nigdy nie powstrzymam się od kłamstw,
myślałem, że zagubią się pośród mych westchnień,
bo kłamanie to stara sztuka ukrywania słów, by nikt ich nie odnalazł...
Płakanie, sądziłem, że nigdy nie powstrzymam się od płaczu,
myślałem, że zawsze będzie mi się śnić śmierć,
bo płakanie to stara sztuka ronienia rzeki łez...
Och, umieranie, sądziłem, że nigdy nie doczekam śmierci,
myślałem, że przez całe życie będę wciąż latał,
bo umieranie to stara sztuka sprawiania by świat wciąż istniał...
Wzdychanie, sądziłem, że nigdy nie powstrzymam się od wzdychania,
myślałem, że wciąż będę płakał,
bo wzdychanie to stara sztuka wypuszczania smutku z wydychanym powietrzem...
Próbowanie, sądziłem, że spędzę całe moje życie próbując,
myślałem, że będę potrafił powstrzymać się od kłamstw,
bo próbowanie, to stara sztuka udowadniania że Ziemia jest okrągła...
Och, latanie, och, och, kłamanie, och, och,
płakanie, och, och, wzdychanie, och, och,
próbowanie, och, och, i umieranie, och, och,,
bo umieranie to stary sposób użyźniania gleby.
Tak to niestety jest...