Vatnit rennr af háum fjǫllum
Ok eptir hvǫssum grjótinu
Svá illt getask at einu
Er ekki á móti elskar
Líðr dagr, kemr nátt
Myrkva tekr á fríðu jǫrð
Á morginn stǫndum vit í sigreip.
"Fillt er landit þitt
því hér er illviðri ok vindr
Betra er at vera í fjǫllum Norvegs
meðan vit elskumsk."
Líðr dagr, kemr nátt
Myrkva tekr á fríðu jǫrð
Á morginn stǫndum vit í sigreip.
Fylgði hon hánum svá langt á leið
Áðr en gǫtur skildusk
"Þá en ek sný mér frá þér,
geri ek svá nauðigr."
Líðr dagr, kemr nátt
Myrkva tekr á fríðu jǫrð
Á morginn stǫndum vit í sigreip.
Þuríðr sitr í fjǫllum Norvegs
Hon vekr harm ok sorg
Sorgliga fellr hon blódug tár
Á báða armana
Líðr dagr, kemr nátt
Myrkva tekr á fríðu jǫrð
Á morginn stǫndum vit í sigreip.